Gistern* en Morgen (Deel 3: Oude Torens)
‘t Heden gestrand bij d’Oude Torens (van ‘t Hemelssche Brood), op ’t scherp van de snee tussen ’t hoogste punt van dit gotisch bolwerk: de ‘Sole Mio’ die onze vier seizoenen verzorgt; en haar zus tegenpoots* in de waterspiegel onderaan – de nieuwe maan.
Centerpiece in de besloten Tuin van Gistern* en Morgen, uit handen gegeven door Hiëronymus Du Quesnoy de Oude; beter bekend als ontwerper van die kleine ster aan ’t Belgisch firmament, ‘t notoir icoon dat wereldberoemd is: Manneke Pis.
Traag maar gestaag komt de aap dan toch uit de mouw. ‘t Heeft vast iets te maken met een bakkersvrouw – vrij van losse zeden en berouw en vaak uitgedost in hemelsblauw. Gelauwerd en tot aan haar knieën omkranst door een legioen gebaarde irissen, is ze niet alleen tot ons gekomen met een duif, maar ook onomwonden aan ’t Hiernumaalsanker van Hoop gebonden met stroperig, karamelfleurig* touw.
Als wij ons uitgesloten voelen of botsen tegen ’t Houten Hekwerk dat geschapen werd naar ’t model van een Mechels besloten hofje<sup>[1]</sup>, dan wordt het tijd om met de gepaste HekkenKruissleutel de Donderwereld af te sluiten en om de vijver over te varen. Om het welgekomen toevluchtsoord of het Eiland van de Ware Lelie te verkennen waarop de onschuldigste bloem der bloemen – ons symbool voor de zuiverende vergankelijkheid – openlijk bloeit. Iets of iemand heeft er een Spiegelei achtergelaten, maar voor en van wie of wat?
Onder de pimpelingen* van het water en linksboven de weerspiegeling van de nieuwe maan, weerklinkt een echo van de betoveringszingende* Melusine en tekent zich (alweer) een staart af die knipoogt naar een vorig verhaal. Misschien is het beter om onze herinneringen voortaan met tegenwijzerzin* te laten rusten onder blauwgrijze wolken (met een zilveren rand) waaruit het hemellicht nederdaalt.
Tekst en afbeeldingen: eerder verschenen in Blauwblad No. 00, januari 2021 (p. 18-21).
Voetnootje:
[1] Besloten Hofje met H. Augustinus, Anna te Drieën en Maria en Kind (eerste helft van de 16de eeuw; gemaakt door de Gasthuiszusters-Augustinessen van Mechelen; Museum Hof van Busleyden, Mechelen).
TAGS
Gistern* en Morgen (Deel 1: Winterboom)
Deze ommegang begint rechtsonder wortelsporen, bloedvaten, ladderbenen en een kruin of de sneeuwkuif van een duif welgenaamd Hermes Winterboom – nabij haar donkerblauw ‘maanoog’ onder de nok van ’t winters gewelf.
Gistern* en Morgen (Deel 2: Lentebrood)
Traag maar gestaag knopen we dit jaar achter en tussen de twee benen van één kreupelhouten sukkelaarskruk ook een staart aan het Blauwhausverhaal dat reeds meer dan één lente kent...
Gistern* en Morgen (Intro)
Onder ’t gesternte van een interim-regering en Covid-19, tekenden wij een blauwe hemel die zich uitstrekt tot wel 24 meter hoog met daaronder een afgesloten lusthof dat oprijst uit wortelsporen en zwarte aarde: 'De Tuin van Gistern* en Morgen'. Dit project of 'voedzaam scheppingsverhaal' was te beleven in de Sint-Martinuskerk van Aalst van januari tot december 2021.
Oproep – open brief
Deze openbare brief kondigde de slotfase aan van mijn PhD-onderzoeksopdracht in de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Antwerpen onder de vlag Making Waves: A Play with Arts and Crafts.