In de tuin van het Welzijnshuis in Sint-Niklaas, op een flinke boogscheut van mijn Bewustzijnshuis, staat sinds kort een beeld van ‘prinses’ Delphine ‘van Saksen-Coburg’ Boël^[1] dat ruikt naar de vzw Kunst in de Stad. Een mens zou voor minder zijn stoute modderschoenen aantrekken en naar den buiten vluchten om zich te vergapen aan grazende koeien of fraaie waterkippen (zoals bij de gracht rond Fort Liezele in Puurs) maar omwille van deze zwaarwichtige tijden en de beperkte omvang van dit blad, maak ik aan haar schrijf- en laswerk verder geen woorden meer vuil. Tot zover mijn pseudo-literaire bijdrage aan de goedkope kritiek. 

‘t Is gelukkig niet al Kommer en Kwel die de klok slaan en wij verheugen ons alvast op een rijkgevuld voorjaar boomvol* culturele evenementen. Zo kijk ik alvast halsreikend uit naar de eerste week van maart voor mijn korte schrijversresidentie in het ‘Huis van de Dichter’ in Watou. Blauwe Wolk knoopte aan het dorp alvast een nieuwe koosnaam. Alle trage wegen leiden naar Waartou?

We zijn ook in onze nopjes omdat het Vlaams Audiovisueel Fonds (Innovatielab) ons een subsidie en coachingstraject heeft toegekend voor de ontwikkeling (en voor ‘het scenario’) van ons experimenteel animatieflmproject Yestoday’s Garden (i.s.m. producent Lunanime, Gent). Er lijkt zich zelfs al een fraai plan af te tekenen in de zwarte aarde van Isabel haar tuin.

En wie onze Tuin van Gistern* en Morgen uit ons vorig Blauwblad eens in het echt wil aanschouwen, kan natuurlijk ook nog tot eind 2021 terecht in de Sint-Martinuskerk van Aalst. Wij hebben zelfs horen waaien dat er intussen zowaar ook ter plaatse al een (beknopte) folder ter beschikking is. En zoals het klokje daar in de kerk tikt, tikt het vast nergens.

Tekst en foto: eerder verschenen in Blauwblad No. 01, feb. 2021 (p. 22-23).