brood/bakker

'Blauwhaus' zoekt lokale partners, vrijwilligers, makers, artiesten en geëngageerde avonturiers uit de ruime regio rond Rupelmonde (Waasland, Scheldeland,...) die de experimentele transformatie van de bijzondere getijdenmolen tot 'wonderzoekscentrum' mee willen ondersteunen en/of willen samenwerken aan transdisciplinaire, artistieke co-creaties.

Elk jaar stuurt Blauwhaus de versste kerskaart* naar hun vrienden, partners en contacten. Dit jaar werd ze geschreven door een broodschrijver die zijn vrijvogels met ankers aan banden liet leggen door een spreekwoordelijke taalschat uit 1946: een vos die kraait als een ezel die krabt aan zijn fladderstaart, en die om den brode allerlei duiven verkoopt.

Omdat Vrijsluiter No. 01 heimelijk smeekte om een opvolger, voegden we als neven- of blijspel bij Blauwblad No. 08 opnieuw een Vrijsluiter toe...

We citeren hier John Ruskin uit een boek dat binnen handbereik lag in de 'studiolo' van Stijn Streuvels onder Lijsternestobject 0204.

ZONDAGMIDDAG 22 MEI vanaf 12u in de tuin van Het Lijsternest: Stijn Streuvelsstraat 25, Ingooigem (Anzegem)

Waar het ronddompelend* gezelschap zich bovenal door aangesproken wist, was een pastourelle van Marcabru, een voorloper van de trobar clus (hermetische poëzie) en een vondeling die naar verluidt Pan Perdut ('verloren brood') genoemd werd.

We wisten niet meer welke kromme-weg* door den lusthof te kiezen en vaarden ons vast. Onzen draed raakte stilaan overspannen en bleek veel te kort om onze verze vruchten* (over Er, Ergens, Elders en Elkaar) nog verder te laten groeien en rijpen. 

Onder ’t gesternte van een interim-regering en Covid-19, tekenden wij een blauwe hemel die zich uitstrekt tot wel 24 meter hoog met daaronder een afgesloten lusthof dat oprijst uit wortelsporen en zwarte aarde: 'De Tuin van Gistern* en Morgen'. Dit project of 'voedzaam scheppingsverhaal' was te beleven in de Sint-Martinuskerk van Aalst van januari tot december 2021.

Deze ommegang begint rechtsonder wortelsporen, bloedvaten, ladderbenen en een kruin of de sneeuwkuif van een duif welgenaamd Hermes Winterboom – nabij haar donkerblauw ‘maanoog’ onder de nok van ’t winters gewelf.

Traag maar gestaag knopen we dit jaar achter en tussen de twee benen van één kreupelhouten sukkelaarskruk ook een staart aan het Blauwhausverhaal dat reeds meer dan één lente kent...