Ik ssall er geen sstoffmaskersss om winden,
     lispelde Ssssst de slang wisperturig*:
     rond d’ Oude Torens van ‘t Hemelssche Brood,
     bevond szich ooit mijn bovenaardsche tuin.

[…] Die tuin – en wij hebben aanwijzingen dat hij écht bestond – werd bewolkt* door de vreemdste en meest wonderlijke creaturen en herborg* tussen Winterboom en Bladval heel wat beeldspraak en mystiek.

De tovenaars van het Blauwhaus lieten die tuin opnieuw groeien en bloeien met veel oog voor detail en symboliek. Aan de tijdelijke restauratiewand knutselden Isabel Bouttens en Wim Wauman met gebundelde krachten, van houterig analoog tot en met digitaal schildersverdriet – en rijkelijk voorzien van Voetnootjes en verstrooide woorden* – een beeldig* en actueel tafereel.

Onder ’t gesternte van een interim-regering en Covid-19, tekenden zij een blauwe hemel die zich uitstrekt tot wel 24 meter hoog met daaronder een afgesloten lusthof dat oprijst uit wortelsporen en zwarte aarde: De Tuin van Gistern* en Morgen.

Pal in het midden plaatsten ze drie Oude Torens of de heilige graal: het tabernakel van dit voedzaam scheppingsverhaal^[1] dat als bloedrode verze vruchtenconfituur* – ‘t onbevlekt wonder der natuur – hemelsbreed werd uitgesmeerd op de krokante korsten rond een melkwit sneetje brood.

   ’t Wonder is eindelijk geschied!
   Hic est panis – de caelo descendit!^[2]

Tekst en afbeeldingen: eerder verschenen in Blauwblad No. 00, januari 2021 (p. 04-05).

Voetnootjes:
[1] De fabelachtige omschrijving van ons werk als ‘scheppingsverhaal’ is niet alleen gekozen omwille van een knipoog naar de tuin van Eden, maar ook omdat we tussen de regels door iets willen vertellen over wat het vandaag betekent om ‘iets te maken’. In onze telling is dit trouwens het derde Blauwhausscheppingsverhaal. Het eerste (de bevruchting) werd neergeschreven in de publicatie WORK FLOW A Play with Arts Apes and Crafts (2018)[6]; het tweede behandelde de geboorte van het Blauwhaus in Waasmunster en werd gedocumenteerd in het (Blauwhaus) GetijdenBoek/Book of Tides (2019)[8]. Nu groeien we (op) en onze tuinprojecten (zie ook Yestoday’s Garden), symboliseren ook onze eigen metamorfose.
[2] Hic est panis qui de caelo descendit (Lat.) ~ ‘Dit is het brood dat uit de hemel nederdaalt’.