Suskewiet

Elk jaar stuurt Blauwhaus de versste kerskaart* naar hun vrienden, partners en contacten. Dit jaar werd ze geschreven door een broodschrijver die zijn vrijvogels met ankers aan banden liet leggen door een spreekwoordelijke taalschat uit 1946: een vos die kraait als een ezel die krabt aan zijn fladderstaart, en die om den brode allerlei duiven verkoopt.

Alle serieuzeneuzen* wezen in dezelfde richting want wie las 't recht voor de aap* Sgreeuwlied van ons’ spitsneuzige* Suskewiet nog niet? Tjeempie! Want wie gaapt straks naar de broodschrijverspijp en fluit schuinig* mee ‘t vogelvrijgefloten (Blauwhaus) Weverslied?

Waar anders dan in de Vogelvrijfluiter, gaapt er een uitgelezen kans om een deun-tje of twee Vogelzang van Nonkel Guido Gezellig te delen? We smeerden er om Buitenpretje te pleizieren, meteen een vogelvrijgefloten wantwoordje* van de vogelkens aan vast...

Isabel Bouttens ontdekte de auwblauwblomme in de Woordenschat, scharrelde ze mee uit een pluktuin en bracht ze aardig opgevaasd* mee naar de (Blauwhaus) ‘Sole Mio’ picknick in de Lijsternesttuin op een goêmeidag... daarna lieten we ze drogen.

Buitenpretje werd geboren met vijf poten en door blinde vinken dikwijls nagefloten...