Gistern* en Morgen (Deel 5: Bladval)
Tegen herfsttint en bladval, met in ’t verschiet alweer een nieuwe winter, blaast Broeder Hond met zijn voorlaatste adem door een Ijsdroomhoorn dwarrelende pluimgewichten die verder dragen dan de wind blaft.
Traag maar gestaag. Met de zachte kracht van Levensmoed die zelfs de kruisspin, onze ongekroonde koningin van kunst, vlieg- en weefwerk wellustig aan haar tepeldraad schommelen doet.
Slaapvast* zoals ’t varken Sneeuwbal onder de overtreffende trap die in ’t geniep perspectieven biedt op gotische herstellingswerkzaamheden. Hij ligt vooralsnog niet wakker van Orwelliaanse nieuwsberichten[1] of van het – al dan niet – winnen van ’t Grootste Lot met de échte absolute cijfers: 5 na 12, dan 3, 2, 1 en ’t huisnummer op de deurbel 17.
’t Wonder is eindelijk geschied!
Hic est panis – de caelo descendit!
Als ’t snurkend varken (of een ander zwijn) één dezer dagen dan toch vanuit zijn hol – onderaan de voedselketen –Toverschijn en Sterrenstof tot op het slijmspoor schiet, dan voltrekt zich tot slot wat wij nu alvast noemen: het onvooruitzichtige* Sneeuwbaleffect.
Aldus eindigt dit verhaal niet met een krulstaart en een lange snuit, maar in een lus. Met het gezegende slijmspoor onder het tegendraadse huis van de visionaire Welvaartsslak die ons samen met haar vrienden veelvoudig op spekgladde rijmplekken heeft gezet.
Enkel wie nog even doorzet en Het Grotere Plaatje in zijn totaliteit ernstig overschouwt, vindt misschien de uitweg uit het Donker Doolhof en bereikt de Woordenschat aan het eind van de reis – nabij de molshoop.
’t Wonder is eindelijk geschied!
Hic est panis – de caelo descendit!
Tekst en afbeeldingen: eerder verschenen in Blauwblad No. 00, januari 2021 (p. 27-29).
Voetnootje:
[1] Orwelliaans (< de Engelse schrijver George Orwell): een bedrieglijk en manipulerend taalgebruik in een situatie die tegen de principes van een vrije samenleving ingaat. Orwell schreef onder meer de satirische allegorie Animal Farm – waarin ook het varken ‘Snowball’ voorkomt – en Nineteen-Eighty-Four: een dystopische toekomstroman met appendix over de eigenzinnige fictieve taal ‘Newspeak’ (‘Nieuwspraak’).
TAGS
Gistern* en Morgen (Deel 4: Zomerbubbel)
Dit seizoen begint met een verdwaald Tempelboomblad, aangewaaid uit vreemde oorden, alsof de herfst reeds is begonnen; en met de veerkrachtige duif van Hoop: Polly Zomerbubbel. In haar krappe* zeepbel, een schitterend voorteken aan de wand, zien we de wereld dubbel. Zal de atmosfeer erin besloten, spetterend imploderen met een plof of knal?
Gistern* en Morgen (Deel 1: Winterboom)
Deze ommegang begint rechtsonder wortelsporen, bloedvaten, ladderbenen en een kruin of de sneeuwkuif van een duif welgenaamd Hermes Winterboom – nabij haar donkerblauw ‘maanoog’ onder de nok van ’t winters gewelf.
Gistern* en Morgen (Deel 3: Oude Torens)
Centerpiece in de besloten Tuin van Gistern* en Morgen, uit handen gegeven door Hiëronymus Du Quesnoy de Oude; beter bekend als ontwerper van die kleine ster aan ’t Belgisch firmament, ‘t notoir icoon dat wereldberoemd is: Manneke Pis.
Gistern* en Morgen (Intro)
Onder ’t gesternte van een interim-regering en Covid-19, tekenden wij een blauwe hemel die zich uitstrekt tot wel 24 meter hoog met daaronder een afgesloten lusthof dat oprijst uit wortelsporen en zwarte aarde: 'De Tuin van Gistern* en Morgen'. Dit project of 'voedzaam scheppingsverhaal' was te beleven in de Sint-Martinuskerk van Aalst van januari tot december 2021.
Gistern* en Morgen (Deel 2: Lentebrood)
Traag maar gestaag knopen we dit jaar achter en tussen de twee benen van één kreupelhouten sukkelaarskruk ook een staart aan het Blauwhausverhaal dat reeds meer dan één lente kent...