In de tentoonstellingszaal van kasteel Blauwendael in Waesmonster, waar het Blauwhaus zich had gevestigd, stond een ovalen tafel die plaats bood voor een veertiental stoelen. Het ontwerp bestond uit zes afzonderlijke tafelbladen waarvan twee rechthoekige ‘extensies’ (69 x 180 cm) en vier kwartcirkel ‘bogen’ (met een straal van 120 cm) die samen een gesloten lus vormen, een ‘0’ die een oppervlakte van ca. 420 x 240 cm in beslag nam. Het geheel rustte op zes driepotige schragen met een ontwerp dat schatplichtig is aan een laatmiddeleeuws glasraampje waarop te zien is hoe drie aapachtigen samen een tafel opzetten.

Dit glasraam, uit de collectie van het Metropolitan Museum in New York, stond reeds afgebeeld op de cover van de WORK FLOW-publicatie ‘A Play with Arts Apes and Crafts’ (Wauman, 2018), het ambitieuze project dat voorafging aan dit Blauwhausavontuur en er in zekere zin ook tot heeft geleid.
De tafel werd zo geconcipieerd dat ze eindeloos uitbreidbaar is door toevoeging van bijkomende schragen, extensies en/of cirkelbogen en desgewenst flexibel geconfigureerd kan worden om een slangachtige gedaante (Sint-Amanduskerk, Moortsele) aan te nemen die doet denken aan een kronkelend pad, een spel of de loop van een meanderende rivier.

Toen het Blauwhaus werd ingehuldigd was de tafel naakt, haar eerste aanblik slechts getekend door de natuurlijke structuur van de multiplexpanelen uit berkenhout en de objecten die erop werden gepresenteerd. Vandaag vertoont ze her en der enkele gebruikssporen én werden twee tafelbladen gepersonaliseerd door een duo Blauwhausresidenten. Kelly Schacht en Hadewych Becuwe voorzagen de originele tafeldelen van een felrood getinte opdruk en ruilden één rechthoekig werkblad in voor een stuk roze MDF waar ze ook hun uitgekozen motief op lieten printen: een uitvergroot en geïnverteerd (‘negatief ’) beeld van een semi-transparant lint dat zich op schijnbaar toevallige wijze en gefragmenteerd over het oppervlak van de tafel slingert.

Om het potentieel van de tafel te benadrukken stond reeds voor aanvang van de werkperiode één ‘extensie’ apart opgesteld tegen de wand. Op dit paneel werd vooraf een ‘houten tekening’ aangebracht, een ‘inlegwerk’ met een repetitief patroon van parallelle banden uit olm en notelaarfineer dat doorbroken wordt door een kleurrijk gestreept ‘lint’ – of een ‘knoop’ – uit designfineer, meer specifiek: vakkundig geproduceerd afwerkingsmateriaal uit houten vezels van de Italiaanse firma Alpi.

*Exhibition views with ‘Trestle Table’: Kasteel Blauwendael, Waasmunster (2019); Sint-Amanduskerk, Moortsele (2019); Keizerskapel, Antwerpen (2019), Sint-Rochuskerk, Sombeke (2020).