Fragment uit Blauwblad No. 00, 2021 (p. 24):

Met één oog afgunstig en lustig gericht op ’t adelaarsnest van de Voorbeeldige Pelikaan die zijn of haar jongen voedt − zijn of haar nobel bloed, nam Ssssst de slang verze vruchten* als prooi in haar mond. Ze woog en wikte haar woorden en draaide haar tong als een tweesnijdend zwaard, dichterlijk in ’t rond:

In mijn tuin koessterden wij
De Levende Rand:
‘t boomsstronken omzomend
veelgesslacht van duizendblad,
weegbree en madeliefjess,
ssalomonsszegel, klaverss,
lievevrouwebedsstro en
vergeet-me-nietjesss.